banner
banner

صندوق های سرمایه گذاری مشترک در برابر ETF ها

صندوق های سرمایه گذاری مشترک و صندوق های قابل معامله در بورس دو نوع صندوق سرمایه گذاری در دسترس سرمایه گذاران هستند. هر دو نوع وجوه سرمایه از طریق سرمایه گذاران زیادی جمع می شوند و هر دو به طور حرفه ای مدیریت می شوند. چند شباهت دیگر ، و کاملاً تفاوتهای اساسی وجود دارد.

قبل از تصمیم گیری بین این دو ، درک تفاوت ها و اهداف هر نوع صندوق مهم است.

شباهت بین صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF

همانطور که گفته شد ، هم صندوق های سرمایه گذاری مشترک و هم صندوق های قابل معامله در بورس پس انداز چندین سرمایه گذار را جمع می کنند. این بدان معنی است که سرمایه گذاران از مقیاس اقتصادی سود می برند. هزینه های ثابت در کل صندوق پخش می شود و بار هر یک از سرمایه گذاران را کاهش می دهد. هزینه های متغیر نیز کاهش می یابد زیرا وجوه معمولاً هزینه های عمده فروشی را برای تجارت و اداره پرداخت می کنند.

اقتصاد مقیاس همچنین امکان مدیریت وجوه توسط متخصصان سرمایه گذاری را فراهم می کند. تا زمانی که شخصی سبد سهام بسیار بزرگی نداشته باشد ، مدیریت این پرتفوی توسط یک متخصص سرمایه گذاری بسیار گران است. در مقابل ، ETF و صندوق های سرمایه گذاری هر دو به سرمایه گذاران امکان دسترسی به اوراق بهادار تحت مدیریت حرفه ای را با کمتر از 1٪ ارزش دارایی ها در سال می دهند.

اکثر صندوق های سرمایه گذاری صرف نظر از ساختارشان تنوع ارائه می دهند. برای اینکه نمونه کارها متنوع شود ، باید شامل 15 یا بیشتر اوراق بهادار باشد. بیشتر صندوق های سرمایه گذاری حداقل 30 اوراق بهادار مختلف را در اختیار دارند ، در حالی که ETF متوسط ​​حتی از تنوع بیشتری برخوردار است. برخی استثنائات وجود دارد – SPDR Gold Trust ، یک ETF ، فقط طلای فیزیکی را در اختیار دارد و هیچ گونه تنوعی را ارائه نمی دهد.

شاخص ها در مدیریت صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF نقش دارند – با این حال ، ETF ها شاخص را ردیابی می کنند در حالی که صندوق های سرمایه گذاری مشترک از شاخص به عنوان معیاری استفاده می کنند که عملکرد آن اندازه گیری می شود.

تفاوت بین صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF

صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF ساختار قانونی منحصر به فردی هستند و هر دو تنظیم می شوند. وجوه سرمایه گذاری از سال 1924 آغاز شده است ، در حالی که ETF از سال 1993 وجود داشته است. در ایالات متحده هر دو توسط SEC (کمیسیون اوراق بهادار و بورس) و قوانینی که گاه به گاه به روز می شوند ، تنظیم می شوند. نهادهای نظارتی مشابه بر بودجه سایر کشورها نظارت می کنند.

فعال در مقابل مدیریت غیرفعال

در حالی که هر دو نوع وجوه دارای ساختار حقوقی متفاوتی هستند ، اما اساسی ترین تفاوت در نحوه مدیریت آنهاست.

عملکرد بهتر بازار به عنوان آلفا شناخته می شود ، در حالی که عملکرد بازار (یا یک شاخص) به عنوان بتا شناخته می شود. هدف وجوه تحت مدیریت فعال بدست آوردن آلفا و بتا با عملکرد بهتر از یک شاخص است. هدف از وجوه منفعلانه مدیریت شده کسب بتا از طریق ردیابی شاخص است.

شرکت های مدیریت دارایی وجوه مدیریت شده فعال را مدیریت می کنند. یک مدیر صندوق مسئولیت کلی هر صندوق را خواهد داشت اما توسط تیمی از تحلیلگران پشتیبانی خواهد شد. این تحلیل گران تحقیق “پایین به بالا” را در مورد اوراق بهادار منفرد انجام می دهند. تیم با هم تصمیم می گیرند تا آلفا را با تصمیم گیری در مورد خرید و فروش اوراق بهادار و زمان انجام آن تولید کنند.

تیم های کوچکتر وجوه منفعل را مدیریت می کنند و مدیران و تحلیل گران صندوق اغلب پیشینه تحلیل کمی دارند. هدف یک صندوق منفعل این است که عملکرد یک شاخص را با نگه داشتن اوراق بهادار دقیقاً به همان نسبتی که با شاخص دارد ، منعکس کند. تغییرات در تخصیص صندوق فقط وقتی ایجاد می شود که در شاخص ایجاد شود.

اکثریت قریب به اتفاق صندوق های سرمایه گذاری به طور فعال مدیریت می شوند – هرچند برخی منفعلانه مدیریت می شوند. در مقابل ، اکثریت قریب به اتفاق ETF منفعلانه مدیریت می شوند. ETF با مدیریت فعال از سال 2008 در ایالات متحده مجاز است ، اما هنوز هم درصد کمی از بودجه را تشکیل می دهد.

مفهوم سبکهای مختلف مدیریت این است که اگر در یک صندوق سرمایه گذاری سرمایه گذاری کنید انتظار کسب آلفا و بتا را دارید در حالی که فقط انتظار کسب بتا از طریق ETF را دارید..

نسبت هزینه (صندوق های سرمایه گذاری در برابر ETF)

شرکت های مدیریت صندوق برای پوشش هزینه های مدیریتی و عملیاتی هزینه های مختلفی را دریافت می کنند. این هزینه ها به عنوان نسبت هزینه گزارش می شود ، که منعکس کننده تمام کارمزدهای دریافت شده در هر سال است و به عنوان درصدی از ارزش صندوق بیان می شود.

صندوق های سرمایه گذاری هزینه های قابل ملاحظه ای بالاتر (به طور متوسط) از ETF دریافت می کنند. نسبت هزینه برای صندوق های سرمایه گذاری به طور متوسط ​​حدود 0.65٪ است ، هرچند که تفاوت قابل توجهی دارند. نسبت هزینه ها برای ETF ها به طور متوسط ​​حدود 0.2٪ است ، اما همچنین متفاوت است. نسبت هزینه برای هر دو می تواند تا 2٪ برای صندوق های بسیار تخصصی باشد.

دلیل تفاوت در هزینه ها این است که مدیریت فعال به نیروی انسانی بیشتری نیاز دارد. حدود 30 تحلیلگر ممکن است در مدیریت یک صندوق سرمایه گذاری مشترک سهیم باشند. از طرف دیگر ، فقط دو یا سه نفر برخی از ETF ها را مدیریت می كنند.

صندوق های سرمایه گذاری هزینه های بالاتر را توجیه می کنند زیرا تلاش می کنند آلفا و همچنین بتا کسب کنند. با این حال ، هیچ تضمینی وجود ندارد که یک صندوق مشترک آلفا کسب کند. در حقیقت ، اگر یک صندوق عملکرد معیار خود را کم کند ، حتی درآمد بتا ندارد و هزینه آن به طور موثر بیشتر است.

قیمت گذاری (صندوق های سرمایه گذاری در مقابل ETF)

هنگام خرید ETF ، در حال خرید سهام موجود هستید. برای صندوق های سرمایه گذاری روند کمی متفاوت است. هنگامی که شما صندوق های سرمایه گذاری مشترک را “خریداری” می کنید ، در واقع در واحدهای جدیدی که ایجاد می شوند سرمایه گذاری می کنید. هنگامی که واحد خود را “می فروشید” به واحدهای خود استفاده می کنید و در ازای آن ارزش آنها را دریافت می کنید.

صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF دارای ارزش خالص دارایی (NAV) به ازای هر واحد یا سهم هستند. این ارزش کلیه دارایی های موجود در صندوق تقسیم بر تعداد واحدها (صندوق های سرمایه گذاری مشترک) یا سهام (ETF) است.

اگرچه NAV یک صندوق سرمایه گذاری مشترک در طول روز تغییر می کند ، اما هر روز فقط یک بار گزارش می شود. سرمایه گذاری های جدید و بازخریدها براساس NAV روزانه است. برخی از صندوق های سرمایه گذاری از کمیسیون مقدماتی استفاده می کنند ، هرچند که این نسبت به گذشته کمتر است.

ETF دقیقاً مانند سهام شرکت های دارای لیست عمومی ، ابزارهای ذکر شده هستند. هنگام خرید و فروش ETF ها ، کارمزد را به کارگزار پرداخت می کنید. قیمت خرید و فروش ETF به عرضه و تقاضا بستگی دارد. هنگام خرید ETF قیمت پیشنهادی بالاتری را پرداخت می کنید و هنگام فروش آن قیمت پیشنهادی پایین تری را دریافت می کنید. گسترش پیشنهاد پیشنهاد هزینه اضافی برای سرمایه گذاران ETF است.

در عمل ، قیمت پیشنهادی و پیشنهادی معمولاً کاملاً به NAV صندوق نزدیک است. اگر قیمت پیشنهادی یا پیشنهادی متفاوت از NAV باشد ، شرکت کنندگان مجاز و داوران می توانند سود کسب کنند – و اقدامات آنها قیمت بازار را مطابق با NAV نگه می دارد. با این حال ، اگر صندوقی ابزارهای نقدینگی در اختیار داشته باشد یا نقدینگی کمی در صندوق وجود داشته باشد ، قیمت می تواند از NAV فاصله بیشتری داشته باشد.

تفاوت در نحوه قیمت گذاری صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF به معنی معامله روزانه ETF ها است. از طرف دیگر ، برای معاملات صندوق سرمایه گذاری تنها یک قیمت روزانه در نظر گرفته شده است.

کلاس صندوق

صندوق های سرمایه گذاری غالباً دارای طبقات مختلفی هستند. واحدهای انباشت سود سهام و سایر درآمد را مجدداً سرمایه گذاری می کنند. واحدهای توزیع درآمد و سود سهام را به سرمایه گذاران منتقل می کنند. برخی از وجوه نیز کلاسهای مختلفی برای سرمایه گذاران مختلف و ساختار کارمزد دارند.

برخی از ETF ها بر اساس کلاس تقسیم می شوند ، اما در بیشتر موارد ، فقط یک کلاس اشتراک برای ETF وجود دارد.

مالیات

صندوق های سرمایه گذاری مشترک و ETF نسبت به داشتن نمونه کارهایی از اوراق بهادار از نظر مالیاتی کارآمد هستند. با این حال ، برای صندوق های سرمایه گذاری مشترک ، برداشت های بزرگ گاهی می تواند منجر به توزیع سود سرمایه مشمول مالیات شود. این باعث می شود ETF ها از نظر مالیات کمی کارآمدتر باشند. توجه: این می تواند از یک حوزه قضایی به حوزه دیگر متفاوت باشد.

حداقل مبلغ سرمایه گذاری

حداقل سرمایه گذاری در ETF قیمت یک سهم است. در مورد صندوق های سرمایه گذاری مشترک ، هر کلاس از صندوق ها حداقل مبلغی را می توانند سرمایه گذاری کنند ، چه با دستور بدهی برنامه ریزی شده و چه به صورت یکجا. در بسیاری از موارد ، حداقل سرمایه گذاری نسبتاً کم است ، در حالیکه در موارد دیگر می تواند 10،000 دلار یا بیشتر باشد.

وجوه سرمایه گذاری مزیت خریدهای خودکار منظم را با سفارش بدهی ارائه می دهد ، که همیشه در دسترس سرمایه گذاران ETF نیست.

کارگزار ETF توصیه می شود

صندوق های سرمایه گذاری مشترک در برابر ETF ها

نتیجه

بیست سال پیش ، صندوق های سرمایه گذاری مشترک بر صنعت مدیریت صندوق تسلط داشتند. از سال 2020 ، پس انداز موجود در ETF تقریباً برابر با صندوق های سرمایه گذاری مشترک است ، و بیشتر سرمایه های جدید به ETF می روند.

این لزوماً به معنای بهتر بودن ETF نیست ، اما در بسیاری از موارد ، ETF هدف خود را بهتر انجام می دهد. در نهایت ، تصمیم گیری بین این دو به اهداف شما به عنوان یک سرمایه گذار ، اهداف یک صندوق و چگونگی رسیدن یک صندوق به اهداف خود برمی گردد..

Mike Owergreen Administrator
Sorry! The Author has not filled his profile.
follow me